Leven in overgave

Heel mijn leven ben ik bezig geweest met streven en controle vasthouden

Eerst met streven om te bewijzen dat ik het wél kon, terwijl anderen zeiden dat het niet haalbaar was.

Later om naar mezelf te bewijzen dat ik net zoveel kan als anderen zonder lichamelijke beperking en chronische vermoeidheid.

Ik heb doorgezet en gestreden.

Altijd focussen op doelen halen, actie ondernemen en over mijn (lichamelijke) grenzen heen gaan. En begrijp me goed: er is niets mis met doelen stellen en actie ondernemen Het heeft me gebracht waar ik nu sta.

Maar de afgelopen tijd is er wat veranderd in mij.

En vraag ik me af: mag je leven in plaats van overleven? Mag ík leven? Mag ik gáán leven?

Voluit leven met God- hoe doe ik dat dan?

Ondanks mijn (pest)verleden? Ondanks alle moeilijke dingen die ik heb meegemaakt? Ondanks alle trauma’s die ik heb opgelopen? Ondanks mijn lichamelijke beperkingen waar ik elke dag tegenaan loop?

Mag het zacht zijn? Mag ik gewoon ‘zijn’?

Het jaar 2021 leerde me dat ik over veel wat er in mijn leven gebeurd niets te zeggen heb.

En hoe meer ik me daaraan overgeef, hoe meer ik de controle loslaat, hoe meer rust ik ervaar.

Langzaamaan ben ik aan het experimenteren met leven in overgave. En hoe meer ik ermee bezig ben, hoe verliefder ik word op deze manier van leven.

Op het gevoel van niet-weten.

Het niet hoeven weten.

Om mij te laten dragen en leiden door God.

Elke seconde van de dag.

Ik begin zoveel schoonheid te zien in loslaten.​​​​​​​​

In genoeg hebben aan Zijn onvoorwaardelijke liefde en genade.​​​​​​​​

Elke dag opnieuw. ​​​​​​​​

Ik hoef niets meer te forceren.

Ik hoef niet meer krampachtig te bedenken wat mijn volgende stap is. Ik hoef me geen zorgen te maken of het wel goed komt.

Het is al goed.

NU in dit moment.

Ik hoef alleen maar diep in en uit te ademen en het leven door me heen te laten stromen.

Angst voor de toekomst maakt langzaamaan ruimte voor nieuwsgierigheid.

Nieuwsgierigheid naar wat het leven mij gaat brengen.

Nu ik hiervan heb geproefd wil ik niet meer terug.

Ik wil alleen nog maar meer van dit.

Nog meer controle loslaten.

Nog meer leven en genieten in het 'nu'.

In vertrouwen dat alles wat op mijn pad komt, precies is wat ik nodig heb.

Dus ik laat los en laat me leiden. Door Degene die mij zo liefheeft. Die mij Zijn geliefde dochter noemt.

Mensen vragen nu vaak of ik al begonnen ben met een nieuw boek. “Nee joh, nog niet hoor” antwoordde ik. Maar ik ontdek dat het leven zich niet laat sturen.

Een nieuwe zoektocht begint… En ik kan niet anders dan erover schrijven.

Ga je met me mee op reis?

Hoe leef je vanuit dankbaarheid?

Piekeraar.

Al zolang als ik me kan herinneren, ben ik van nature een echte piekeraar.

Ik constateer iets in mijn leven of ik mezelf waar ik niet blij mee ben, vervolgens ga ik erover piekeren en voor ik het weet maak ik alles heel groot en ingewikkeld. Deze natuurlijke reactie op dingen die anders gaan dan ik voor ogen had, maakt mij niet bepaalt gelukkig.

Een aantal jaar geleden besloot ik dat ik klaar was met piekeren en overal beren op de weg zien. Ik wilde het anders. Ik kocht een journal waarin ik elke ochtend drie dingen opschreef waar ik dankbaar voor was. Na een aantal weken, begon ik op te merken hoe fijn ik het vond om dit te doen en hoezeer het mij hielp om me te richten op de positieve dingen in mijn leven.

Door juist op deze momenten te focussen op de dingen waar ik dankbaar voor ben, hoe klein ook, maakt dat mijn hele dag er anders uit kan komen te zien. Van piekeren over de fouten die ik had gemaakt in het verleden en de zorgen over de toekomst, naar een gevoel van dankbaarheid, dat leidde naar een gevoel van tevredenheid.

Inmiddels voelt de opdracht die ik mezelf een aantal jaar geleden gaf om drie dingen op te schrijven waar ik dankbaar voor ben niet meer als iets wat moet, maar als iets wat ik wil, omdat ik telkens weer ervaar hoeveel het mij oplevert.

Wetenschappelijk onderzoek.

En dit is niet alleen mijn persoonlijke ervaring! Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat zowel de emotie dankbaarheid als de karaktertrek dankbaarheid positief samenhangen met kwaliteit van leven, geluk en levenstevredenheid, maar ook met sociale betrokkenheid en de kwaliteit van relaties.

Misschien denk je wel: die onderzoeksresultaten zijn allemaal heel mooi en dat geloof ik allemaal wel. Maar hoe kan ik me focussen op het gevoel van dankbaarheid als ik het niet voel?

Dankbaarheid als staat van zijn. Het mooie is dat je dankbaarheid niet altijd hoeft te vóelen, om toch te leven vanuit dankbaarheid.

Zo kan ik intens genieten van een mooie zonsondergang, vogeltjes die fluiten en een warm zonnetje op mijn huid. Ik kan me heel bewust zijn van de wonderen van de natuur die God ons geeft en daar een enorm groot gevoel van dankbaarheid voor voelen.

Maar er zijn ook momenten dat het winter is in mijn leven. Dat elke dag grijs en somber is en het gevoel van dankbaarheid ver weg lijkt.

Het meest bijzondere om te ervaren vind ik, dat door te focussen wat er wél aanwezig is in mijn leven en daar dankbaarheid voor te voelen, ik steeds meer dingen zie waar ik dankbaarheid voor kan ervaren! Het is alsof, als ik mijn focus richt op wat er al goed is, mijn ogen geopend worden voor steeds meer 'cadeautjes' die God mij geeft op een dag. Steeds meer dingen waar ik van mag genieten. Zelfs als het donker is om mij heen.

Dankbaarheid vermenigvuldigt zich. Keer op keer.

“Een veranderend leven begint als we het leven in dank aanvaarden en niet om verandering vragen.”

- Ann Voskamp

Zo maak je van imperfectie echt je kracht en kan je dankbaarheid in elk seizoen van je leven ervaren!

Tips om meer dankbaarheid te ervaren:

1. Koop een journal waar je elke dag drie dingen opschrijft waar je dankbaar voor bent. Ik gebruik al jaren de Five Minute Journal. Elke ochtend schrijf ik drie dingen op waar ik dankbaar voor ben, drie acties waarvan ik weet dat die mijn dag geweldig gaan maken en een motiverende zin of quote die me kracht geven voor die dag. Maar natuurlijk kan je ook een mooi notitieboekje kopen en daar elke dag in opschrijven waar je dankbaar voor bent. Dit is voor mij dé manier om me te focussen op de positieve dingen en mijn dag zo goed te beginnen.

2. Schrijf specifieke dingen op waar je dankbaar voor bent. Dus bijvoorbeeld niet alleen "Ik ben dankbaar voor mijn gezondheid" maar: "Ik ben dankbaar dat de pijn in mijn rug minder is."

3. Is een dagelijkse gewoonte maken van opschrijven waar je dankbaar voor bent niet jouw ding? Ann Voskamp beschrijft in haar boek 'Duizendmaal Dank' hoe zij een lijst maakt waarop ze duizend verschillende dingen opschrijft waar ze dankbaar voor is. Elke keer als ze iets ziet waar ze dankbaar voor is, pakt ze haar boekje erbij en schrijft het op.

4. Geef niet te snel op! Misschien merk je na een paar dagen nog helemaal geen verschil in je mindset en raak je teleurgesteld of denk je dat het voor jou niet werkt. Maar gemiddeld moet een nieuwe gewoonte minstens 66 dagen worden volgehouden, voordat je verschil opmerkt. Dus houd vol en geef niet te snel op. Dan zal je merken dat je écht positiever in het leven gaat staan.

P.s. Ik schrijf nog veel uitgebreider over dit onderwerp in mijn boek Maak van je imperfectie je kracht dat aankomend voorjaar uitkomt!

Lees meer en reserveer NU!

Een nieuw hoofdstuk!

Onbeperkt Puur...

Het was 2016. Ik was me net gaan richten op het fotograferen van vrouwelijke ondernemers voor hun website en social media. ​​​​​​​​

Ik merkte dat veel vrouwen onzeker waren over zichzelf als ze zichzelf terug zagen op beeld en ik voelde dat ik meer wilde doen dan alleen fotograferen. ​​​​​​​​

Ik wilde deze vrouwen inspireren om zichzelf te omarmen, precies zoals ze zijn. ​​​​​​​​

Ik had namelijk zelf net een heel proces achter de rug van mezelf leren omarmen zoals ik ben en ik was aan het ontdekken hoe ik van mijn imperfectie mijn kracht kon maken.​​​​​​​​

Terwijl ik dit allemaal zat te overdenken tijdens het autorijden, kwam er ineens een naam in mijn gedachten: 'Onbeperkt Puur'. ​​​​​​​​

Als je namelijk puur bent, vallen beperkingen weg.​​​​​​​​

Zodra het kon en veilig was, zette ik mijn auto aan de kant van de weg en zocht de naam op op Google. ​​​​​​​​

"Deze naam is natuurlijk állang in gebruik als bedrijfsnaam" dacht ik. ​​​​​​​​

Dat kón toch niet anders met zo'n mooie naam? ​​​​​​​​

Maar hoe goed ik ook zocht, niemand gebruikte 'Onbeperkt Puur' nog. ​​​​​​​​

Hij was voor mij! ​​​​​​​​

Snel paste ik mijn bedrijfsnaam aan bij KvK, legde de domeinnaam vast, maakte een instagram- en facebookaccount aan en liet een logo maken.​​​​​​​​

Wat was ik al die jaar trots op mijn bedrijfsnaam!​​​​​​​​

Onbeperkt Puur was Evelyn en Evelyn was Onbeperkt Puur. ​​​​​​​​

Onlosmakelijk verbonden met elkaar.​​​​​​​​

Vanuit Onbeperkt Puur mocht ik de mooiste vrouwen ontmoeten, coachen en vastleggen, puur zoals ze zijn. ​​​​​​​​

En ik genoot er intens van.​​​​​​​​

Staan voor wie je bent.

Eind vorig jaar besloot ik definitief het fotograferen los te laten en me helemaal te richten op schrijven, coachen en spreken. ​​​​​​​​

En dat veranderde ook iets in mijn gevoel bij de naam Onbeperkt Puur. Het begon te voelen als een jas die jarenlang als gegoten zit, maar ineens toch een beetje hier en daar gaat wringen....​​​​​​​​

En toen kreeg ik begin januari ineens een berichtje van een vrouw die mij was gaan volgen op instagram. Er was één zin die voor mij uit haar berichtje sprong en me niet meer los liet.​​​​​​​​

Ze schreef:​​​​​​​​

"Ga staan voor wie je bent."​​​​​​​​

Het is een zin die ik al heel vaak voorbij heb zien komen, maar ineens kwam 'ie binnen.​​​​​​​​

Ik kreeg het niet meer uit mijn hoofd.​​​​​​​​

Ik voelde het diep van binnen: ​​​​​​​​

Het is tijd voor een nieuwe fase in mijn leven.​​​​​​​​

Een nieuw hoofdstuk waarin ik écht mag gaan staan voor wie ik ben.​​​​​​​​

Een hoofdstuk waarin ik afscheid neem van mijn bedrijfsnaam Onbeperkt Puur en echt op eigen benen ga staan door mijn eigen naam te gebruiken.​​​​​​​​

​​​​​​​​

onbeperktpuur.nl wordt dus evelynkoelewijn.nl!​​​​​​​​

​​​​​​​​

Afscheid nemen betekent loslaten.​​​​​​​​

En laat loslaten nu niet mijn sterkste punt zijn. 😉​​​​​​​​

Dus net als elk afscheid, doet ook dit afscheid een beetje pijn.​​​​​​​​

Maar tegelijkertijd voelt het ook heel erg goed.​​​​​​​​

Ik ben achter de schermen druk bezig met een nieuwe (vernieuwde) website en deze komt heel binnenkort online.

Een heel nieuw hoofdstuk dus. Op persoonlijk en op privé vlak. Ik ben heel benieuwd wat deze fase in mijn leven gaat brengen.

Maar ik vertrouw daarin op God.

Hij weet welke weg voor mij het beste is.

En jij?

Ga jij al écht staan voor wie JIJ bent? ​​​​​​​​ Laat het me weten in de reacties!