Heel mijn leven ben ik bezig geweest met streven en controle vasthouden
Eerst met streven om te bewijzen dat ik het wél kon, terwijl anderen zeiden dat het niet haalbaar was.
Later om naar mezelf te bewijzen dat ik net zoveel kan als anderen zonder lichamelijke beperking en chronische vermoeidheid.
Ik heb doorgezet en gestreden.
Altijd focussen op doelen halen, actie ondernemen en over mijn (lichamelijke) grenzen heen gaan. En begrijp me goed: er is niets mis met doelen stellen en actie ondernemen Het heeft me gebracht waar ik nu sta.
Maar de afgelopen tijd is er wat veranderd in mij.
En vraag ik me af: mag je leven in plaats van overleven? Mag ík leven? Mag ik gáán leven?
Voluit leven met God- hoe doe ik dat dan?
Ondanks mijn (pest)verleden? Ondanks alle moeilijke dingen die ik heb meegemaakt? Ondanks alle trauma’s die ik heb opgelopen? Ondanks mijn lichamelijke beperkingen waar ik elke dag tegenaan loop?
Mag het zacht zijn? Mag ik gewoon ‘zijn’?
Het jaar 2021 leerde me dat ik over veel wat er in mijn leven gebeurd niets te zeggen heb.
En hoe meer ik me daaraan overgeef, hoe meer ik de controle loslaat, hoe meer rust ik ervaar.
Langzaamaan ben ik aan het experimenteren met leven in overgave. En hoe meer ik ermee bezig ben, hoe verliefder ik word op deze manier van leven.
Op het gevoel van niet-weten.
Het niet hoeven weten.
Om mij te laten dragen en leiden door God.
Elke seconde van de dag.
Ik begin zoveel schoonheid te zien in loslaten.
In genoeg hebben aan Zijn onvoorwaardelijke liefde en genade.
Elke dag opnieuw.
Ik hoef niets meer te forceren.
Ik hoef niet meer krampachtig te bedenken wat mijn volgende stap is. Ik hoef me geen zorgen te maken of het wel goed komt.
Het is al goed.
NU in dit moment.
Ik hoef alleen maar diep in en uit te ademen en het leven door me heen te laten stromen.
Angst voor de toekomst maakt langzaamaan ruimte voor nieuwsgierigheid.
Nieuwsgierigheid naar wat het leven mij gaat brengen.
Nu ik hiervan heb geproefd wil ik niet meer terug.
Ik wil alleen nog maar meer van dit.
Nog meer controle loslaten.
Nog meer leven en genieten in het 'nu'.
In vertrouwen dat alles wat op mijn pad komt, precies is wat ik nodig heb.
Dus ik laat los en laat me leiden. Door Degene die mij zo liefheeft. Die mij Zijn geliefde dochter noemt.
Mensen vragen nu vaak of ik al begonnen ben met een nieuw boek. “Nee joh, nog niet hoor” antwoordde ik. Maar ik ontdek dat het leven zich niet laat sturen.
Een nieuwe zoektocht begint… En ik kan niet anders dan erover schrijven.
Ga je met me mee op reis?