Regelmatig zie ik ze voorbij razen.
De succesvolle ondernemers. Lancering hier, evenement daar. Alles kan en niets lijkt teveel.
Ik zie ze lange dagen maken. Ik zie hun zichtbaarheid op social media. Ik zie hun ondernemingen groeien. Ik zie ze dromen waarmaken die ook de mijne zijn.
En als ik dit zo observeer, raak ik er steeds meer van overtuigd.
De snelweg. Dáár moet ik zijn als ik succes wil hebben.
Cerebrale Parese
De uiterlijke kenmerken van mijn lichamelijke beperking, mijn stem die anders klinkt, mijn handen die nogal eens uit kunnen schieten. Het is niet altijd leuk, maar ik heb het omarmt.
Het geeft niet meer dat ik niet kan skiën, dat ik niet kan fietsen op twee wielen enzovoort.
Ik zie (meestal) mijn unieke kwaliteiten en talenten.
Er zit echter nog een ander aspect aan het hebben van Cerebrale Parese wat ik een stuk moeilijker te
behappen vind. Namelijk; het feit dat mensen met CP een stuk minder energie hebben dan iemand anders. Celebrale Parese is een houding- en bewegingsstoornis die veroorzaakt wordt door beschadiging van
de hersenen. Mijn lijf is de hele dag hard aan het werk om mijn spieren zo goed mogelijk onder controle te houden. Dus onbewust doet mijn lichaam elke dag aan topsport. Het gevolg is dat ik moe ben. Heel vaak heel moe.
En daar ligt mijn pijn. Want de waarheid is; ik zou zo graag eens grotere stappen willen maken in mijn leven en bedrijf.
Gewoon een halfjaartje keihard ‘knallen’. Bewijzen dat ik mijn dromen waar kan maken op hetzelfde tempo als andere ondernemers dat kunnen.
In plaats daarvan kan het zomaar voor komen dat ik een paar dagen achter elkaar al blij ben als ik mezelf en ons huis een beetje op orde kan houden.
Werken aan dromen en een toekomst is die dagen geen optie.
Vergelijken
In een preek stelde iemand de vraag: “Are you doing things to keep up with people you’re not supposed to be comparing yourself to?” Oeh…die is in mijn geval vaak ‘spot on’. Want wat vergelijk ik mijn levenstempo vaak met die van anderen. En wat voel ik me dan falen. Maar is het wel de bedoeling dat ik mezelf vergelijk met andere succesvolle ondernemers op de ondernemers-snelweg?
God heeft mij een aantal jaar geleden een belofte gedaan.
Een doel gegeven:
“Jij bent hier om anderen te laten zien hoe mooi het is om puur te zijn.”
Hij heeft een plan met mijn leven.
Dus mag ik er dan ook niet op vertrouwen dat Hij mij ook de juiste hoeveelheid energie geeft die ik nodig heb om dat plan voor mijn leven te vervullen?
Het mag anders.
Nadat mijn lichaam voor de zoveelste keer was ingestort en ik weer een week nodig had, om bij te komen, wist ik dat het anders mocht. De afgelopen tijd ben ik hier heel bewust mee aan de slag gegaan.
De eerste stap die ik te nemen had, was mezelf telkens vertellen dat ik de tijd heb. Het mezelf vergelijken met anderen, had als gevolg dat ik mezelf enorm opgejaagd voelde. Alles moest NU.
Mezelf hiervan bewust worden, was een grote eerste stap. Ik maakte de keuze om te geloven dat ik tijd heb om alle dromen die God in mijn hart legt, waar te maken. De deadlines die ik eraan gekoppeld had, kwamen vanuit mijn ego. Niet vanuit God. In de bijbel zie je telkens dat God alle tijd neemt om dingen (en mensen) tot bloei te laten komen. Dus waarom was ik zo aan het haasten? Vervolgens besloot ik om nog maar één(!) zakelijk doel per kwartaal te stellen, in plaats van tien. Ik geef mezelf drie maanden om een doel te bereiken. Het geeft me enorm veel rust. En het belangrijkste: ik voel echt tijd en ruimte om ervan te genieten als ik een doel heb behaald!
Mijn tempo is anders dan die van mijn mede-ondernemers. En het heeft totaal geen zin om te vergelijken. Mijn leven is uniek. Gods plan met mijn leven is uniek.
Ik wil mijn blik niet gericht hebben op de mensen om me heen. Dan ervaar ik namelijk tekort. Ik wil mijn blik richten op Hem. Alleen Hij weet welk levenstempo goed is voor mij. Ik geloof in Zijn beloftes. Hij is genoeg. Van snelweg naar bospaadje
Met een enorm vertrouwen dat ik mag ondernemen op mijn manier, op mijn tempo, ga ik van de ondernemers-snelweg af en op pad op mijn eigen bospaadje.
Ik zet stappen, grote en kleine.
Ik voel de wind door m’n haren.
Ik zie af en toe een eekhoorntje voorbij schieten,
en regelmatig stop ik even met lopen om lekker te picknicken,
en gewoon te genieten van de omgeving.
Ik volg mijn passie, dromen en missie,
in totale ontspannenheid.
Ik omarm imperfectie met open armen.
Het valt ook anderen op hoe fijn ik geniet van dit bospaadje.
“Wat zit jij in een heerlijke flow, je straalt!” zeggen ze.
Ik laat onbeperkt puur mijn eigen licht schijnen. Op mijn eigen manier en op mijn eigen tempo. En ik hoef er niets voor te doen. Het gaat helemaal vanzelf. Heerlijk!